Zaburzenia odżywiania

Zaburzenia odżywiania należą do grupy zaburzeń psychicznych. Przejawiają się zachowaniami, które odbiegają od społecznych wzorców normalnego jedzenia. Kobiety od wieków kontrolują swój apetyt, jest to podyktowane uwarunkowaniami społecznymi i kulturowymi.

Jaki jest cel ograniczania pokarmu?

Dokładne przyczyny wstępowania zaburzeń nie są do końca jasne, wymienia się wiele różnych czynników, które mogą odgrywać swoją rolę:

aprobata otoczenia, presja społeczna: społeczeństwo i media idealizują szczupłą sylwetkę.

Według amerykańskich źródeł, dwadzieścia lat temu przeciętna modelka ważyła o 8% mniej niż przeciętna kobieta. Dziś ta różnica wynosi aż 23%,

ucieczkę przed dojrzewaniem: anoreksja hamuje niektóre zmiany fizyczne zachodzące w okresie dorastania.
rodzina: niekiedy odmówienie pożywienia jest jedynym sposobem wyrażenia naszych uczuć
niskie poczucie własnej wartości
uwarunkowania genetyczne
zwrócenie na siebie uwagi,
dążenie do perfekcjonizmu,
poczucie kontroli nad własnym życiem, chudnąc czujemy się lepiej, co daje nam poczucie kontroli
chęć bycia innym, lub udowodnienie, że ja potrafię.

Kto cierpi na zaburzenia odżywiania?

Zaburzenia odżywiania występują dziesięciokrotnie częściej u dziewcząt i kobiet. Wśród nastolatków, siedem dziewcząt i tylko jeden chłopiec na tysiąc cierpi na tego rodzaju zaburzenia. Zaburzenia odżywiania dotyczą zazwyczaj młodych dziewcząt, które pragną mieć idealną figurę. Nierozsądne i niekontrolowane odchudzanie może być pierwszym krokiem do anoreksji, bulimii lub napadowego objadania się. Nie należy lekceważyć już pierwszych objawów zaburzeń łaknienia.

Zaburzenia odżywiania: anoreksja, bulimia, zespół obiadania się

W miarę poszerzania wiedzy pojawiają się nowe terminy diagnostyczne. Do najczęściej występujących zaburzeń odżywiania zalicza się

Jadłowstręt psychiczny, (ang. Anorexia Nervosa, AN)
Żarłoczność psychiczna, bulimia (ang. Bulimia Nervosa, BN)
Zaburzenie odżywiania z epizodami niekontrolowanego objadania się (zespół gwałtownego objadania się, zespół z napadami objadania się, ang. Binge Eating Disorder, BED)

Jadłowstręt psychiczny, anoreksja- objawy

Ciągłe zamartwianie się własną wagą
Nadmiar ćwiczeń fizycznych
Niezdolność do zaprzestania odchudzania się, nawet gdy waga jest niebezpiecznie niska
Ograniczanie jedzenia
Palenie tytoniu i żucie gumy w celu zachowania niskiej wagi
Utrata zainteresowania seksem
U kobiet, nieregularne miesiączki, lub ich zanik
Zanik erekcji u mężczyzn i polucji u chłopców, także zmniejszenie jąder

Anoreksja zazwyczaj pojawia się po raz pierwszy w okresie dojrzewania ( ale nie jest to regula)

Żarłoczność psychiczna, bulimia – objawy

Ciągłe zamartwianie się własną wagą ciała
Objadanie się
Wywoływanie wymiotów / stosowanie środków przeczyszczających (brak wymiotów nie wyklucza bulimii.
Nieregularne miesiączki
Poczucie winy z powodu sposobu odżywiania przy jednoczesnym zachowaniu normalnej wagi.

Bulimia zazwyczaj pojawia się po raz pierwszy w wieku nastoletnim, ale chorzy długo nie ubiegają się o pomoc, gdyż udaje im się ukrywać problem przez wiele lat. Na pierwszy rzut oka objawy bulimii mogą być niedostrzegalne, chory utrzymuje bowiem prawidłową wagę lub ma nieco nadwagi.

Zaburzenie odżywiania z epizodami niekontrolowanego objadania się

Zespół objadania się (ang. binge eating), zaburzenie to polega na ograniczaniu jedzenia i nadmiernym objadaniu się, ale bez występowania wymiotów. Osoby takie nie przesadzają z ćwiczeniami fizycznymi i nie stosują ekstremalnych diet. Zaburzenie to objawia się zwykle nietypowo, pojawiają się:

okresy nasilonej skłonności do objadania się
okresy kontrolowania ilości spożywanych pokarmów.

Osoby takie czasami nie zgłaszają lęku przed objadaniem się i ogólnie lubią jeść w przeciwieństwie do osób borykających się na przykład z anoreksją.

Diagnozowanie zaburzeń odżywiania

Zaburzenia odżywiania są bardzo niebezpieczne dla zdrowia, prowadzą do ubytku albo nadmiaru składników odżywczych w organizmie. Jedzenie napadowe i przejadanie się mogą skutkować nadwagą albo otyłością. Z kolei stałe ograniczanie racji żywieniowych w celu zmniejszenia masy ciała grozi anoreksją, a nawet śmiercią.

Chorzy na zaburzenia odżywiania często cierpią również na depresję. Zaburzenia odżywiania wymagają specjalistycznego leczenia pod opieką psychologa, psychiatry i dietetyka.

Pomoc specjalistyczna
Lekarz pierwszego kontaktu (GP) skieruje cię na wizytę u psychiatry, psychologa lub terapeuty specjalizującego się w tej dziedzinie.

Możliwe jest również (dodatkowe) wspomaganie się np,

w przypadku bulimii, możliwe jest korzystanie z poradników samopomocy zawierających rady terapeutów,
walka z anoreksją wymaga zazwyczaj leczenia w klinice i terapii specjalistycznej.
Zapisujac, co jesz, co myślisz i co czujesz. Prowadzenie dziennika pomoże ci zorientować się, czy istnieje zależność między tym jak się czujesz i jak się odżywiasz.
Zachowujac szczerość wobec siebie i innych.

W niektórych przypadkach będzie niezbedne leczenie przymusowe, tę opcję stosuje się tylko w przypadku zagrożenia zdrowia lub życia pacjenta, który wymaga ochrony, gdyż jego stan nie pozwala mu podjąć właściwej decyzji.